Nadawanie znaczenia wymaganiom w projekcie.
Tak jak w życiu, są rzeczy ważne i ważniejsze, tak w projektach mamy wymagania bardzo ważne, ważne i takie bez których projekt też będzie miał się świetnie 🙂
Sztuką w zarządzaniu projektami jest wybranie tego, co naprawdę jest wartościowe do zrobienia.
Podczas gdy czas i koszty pozostają stałe, to agile zostawia nam jednak furtkę w postaci możliwości negocjacji wymaganiami danego projektu. To nimi możemy żonglować.
Rzecz w tym, by zajmować się sprawami ważnymi a ciekawe sprawy odkładamy na później.
Agile Project Framework rekomenduje technikę MoSCoW do nadawania odpowiedniej ważności zadaniom realizowanym w projekcie.
Każdy PM wie, że ważnym elementem prowadzenia projektów jest zapewnienie, że poszczególne zadania mają ustalone priorytety. Wskazanie priorytetów w zadaniu pokazuje zespołowi projektowemu, które zadania powinny być realizowane w pierwszej kolejności, a które zadania mogą być wstrzymane i realizowane w późniejszych terminach.
Technika MoSCow jest jedną z technik szeregowania zadań, mająca wpływ na proces decyzyjny. Każde z zadań projektu może mieć przypisaną tylko jedną kategorię ważności.
MoSCoW wyodrębnia cztery kategorie priorytetyzacji.
Must have – wskazuje zadania, które muszą być wykonane w danym projekcie. Zadania te muszą być ukończone by uznać projekt za skończony. Do tej grupy zaliczymy wszystkie wymagania bez, których dostarczenie projektu w docelowej dacie nie ma sensu. Są to też rozwiązania, bez których rozwiązanie jest nielegalne lub niebezpieczne w użyciu.
Should have – zadania przypisane do tej kategorii nie są zadaniami krytycznymi dla projektu ale reprezentują bardzo wysoki poziom priorytetu. Zadanie powinno być uwzględnione w projekcie jeśli jest to możliwe. Brak realizacji tej grupy zadań może skutkować wzrostem kosztów projektu oraz skomplikować realizację całości. Bez nich projektowane rozwiązanie nadal będzie zasadne. Ich pominięcie będzie dla projektu dolegliwe.
Could have – wskazuje tę grupę zadań, których pominięcie w realizacji projektu ma mniejszy wpływ na funkcjonalność dostarczanego produktu.
Won’t have this time – Określa tę grupę zadań, które nie znajdą się w produkcie końcowym projektu. Ich realizacja jest uwzględniona tylko wtedy gdy zadania z większym priorytetem zostaną dostarczone. W celu nadania???
Kilka „mega” ważnych wskazówek dotyczących MoSCoW:
Większość zadań dotyczących nadawania priorytetów odbywa się w fazie początkowej projektu. Ważne jednak by z agilowym duchem priorytety przeglądać bezustannie, ponieważ mogą, a nawet będą zmieniać się z biegiem czasu.
Początkowo traktuj wszystkie wymagania jako „nie będzie”. Następnie zbierz uzasadnienia, dlaczego powinny mieć nadane wyższe priorytety.
Musi być – nie podlega dyskusji. Dostarczasz albo giniesz. Bez realizacji tej grupy zadań projekt zostanie anulowany.
To Ty drogi PM’ie jesteś odpowiedzialny za zapewnienie, że plan dostarczenia jest realny i osiągalny.
Nigdy nie nadajemy 100 % na wymagania „musi być”. To droga do nikąd. Rekomendowana priorytetyzacja zadań zakłada podział nakładu pracy:
– 60 % na zadania z kategorii MUSI BYĆ,
– 20 % na zadania z kategorii MOŻE BYĆ
Zwykle zakładamy 10 % rezerwy. Agile Project Framework zakłada, by przeznaczyć na rezerwy 20 %.
Jako kierownik projektu możesz kwestionować mniej oczywiste wymagania „musi być” – śmiało, pozwól sobie na to.
Jeśli jakieś wymaganie zostało oznaczone jako „must” a jest możliwe jego obejście w inny sposób to miej pewność, że to nie jest „must”.
Wiąż wymagania z celami. Jeśli cel nie musi być osiągnięty, to przypisane wymaganie nie może być „Musi Być”.
Wymagania określone jako „must” nie mogą być zależne od pozostałych priorytetów.
Jeśli pojawią się nowe wymagania, pamiętaj o tym, by sprawdzić ich wpływ na projekt.
Niespełnione wymagania w danym przyroście wymagają ponownemu nadaniu priorytetów w kontekście następnego przyrostu.
Drogie i Drodzy PM’owie
Dostarczajcie albo gińcie ;).
Agile Lives 